Het is precies een jaar geleden dat Unsinkable de wereld in werd gebracht! We kozen voor de datum 14 april. Herkenbaar? Misschien weet je als echte Titanic fan wel wat er gebeurde op deze datum, maar als je het even kwijt bent, dan licht ik het graag nog een keer toe.

Titanic vertrok op 10 april 1912 uit Southampton. Dit was haar maiden voyage. Het was de bedoeling dat het schip met twee tussenstops (Cherbourgh en Queenstown) zou aankomen in New York. Op 14 april 1912 kwam ze echter in botsing met een ijsberg, iets wat haar fataal werd. In de nacht van 15 april zonk zij naar de bodem van de Atlantische Oceaan.

Vandaag is het 110 jaar geleden dat de Titanic de ijsberg raakte. Nog altijd ligt zij op de bodem en begint ze langzaam te verdwijnen. Ze wordt namelijk weggegeten door bacteriën. De verwachtingen zijn dat de Titanic in 2030 volledig is verdwenen. Een erg trieste vooruitblik.

Goed, genoeg geschiedenis! Daarover vertel ik namelijk al genoeg in het boek! Het leek me leuk om jullie te vertellen hoe mijn jaar is verlopen na de release van Unsinkable. Wat er allemaal op mijn pad is gekomen, wat ik in de tussentijd heb meegemaakt en hoe ik omging met het onverwachte succes. Let’s go!

Release
Toen Unsinkable werd gepubliceerd, was deze na twee dagen al uitverkocht! Er moest meteen een 2^e druk komen. Wat? Bizar! Ik kan me nog goed herinneren dat ik overspoeld werd met reacties, foto’s en berichten. Dat vond ik in het begin erg lastig, omdat ik op iedereen wil reageren. Het was echter zo veel dat ik mezelf voorbijliep en eigenlijk de eerste vier tot vijf weken niet lekker in mijn vel zat, terwijl ik ook echt heel blij en dankbaar was. Dat was een vreemde periode. Ik had gewoon nooit verwacht dat het succes zo overweldigend zou zijn. Ik wist niet goed hoe ik ermee om moest gaan. Gelukkig werd het na die paar weken wat rustiger en begon ik er mijn draai in te vinden. De derde druk van het boek kwam trouwens in januari dit jaar uit!

Engelse versie en audioboek
In dezelfde maand van de release kwam ook het audioboek uit. De mooie stem van Relinde de Graaff vertolkte mijn hoofdpersonage en bracht het boek echt tot leven! Ik vond dat zo ontzettend gaaf om te horen. Het was altijd al een wens geweest van mij om mijn boek tot leven te brengen in audio-vorm.

Twee maanden na de release begon mijn uitgever te experimenteren met vertalingen. Unsinkable was het eerste boek sinds lange tijd dat een vertaling kreeg. Toen ik voor het eerst mijn verhaal in het Engels las, liep ik over van geluk en trots. Het klonk zo professioneel! Momenteel gaat Unsinkable mee naar beurzen. Wie weet komt er ooit nog een vertaling aan. De kans is klein, maar wel aanwezig.

Reacties van lezers
Recensies lezen doe ik inmiddels niet meer. In het begin zat ik elke dag wel tien keer Hebban en GoodReads te refreshen, zoekend naar nieuwe recensies/reacties. Ook Instagram opende ik wel honderd keer op een dag. Het grootste deel van de reacties was positief! Super fijn. Natuurlijk zijn er ook altijd mensen die het boek minder leuk vinden, of zelfs helemaal niets. Hoe ga je daarmee om? In het begin is het lastig. Je werkt zo hard aan een verhaal en je wil gewoon dat iedereen het leuk vindt, maar dat kan niet altijd, dat weet je ook. Soms is je schrijfstijl voor bepaalde mensen gewoon niet fijn, of vinden mensen het te kinderachtig. Een hoop mensen hadden ook moeite met Katharina, het hoofdpersonage. Zo zou ze te verwend en te kattig zijn. Dat heb ik vaak voorbij horen komen. Dat raakte me wel. Want in die tijd was het ook niet zomaar iets als je alles verloor: je status, je geld, je huis. Gedachtengangen probeer ik zo realistisch mogelijk te beschrijven en niet iedereen is perfect. Dat wil ik in mijn boeken ook vooral meegeven. Ik wil realistische personages neerzetten en daar ben ik bij gebleven. In het begin was het lastig, wilde ik eigenlijk niet meer schrijven zelfs. Maar hoe stom is dat? Dan heb je honderd positieve reacties en maar twee negatieve. Dan blijven toch die twee negatieve hangen. Waarom werken onze hersens zo

Naarmate de maanden verstreken heb ik een dikkere huid gekweekt en weet ik inmiddels dat ik goed genoeg ben en niet iedereen tevreden kan stellen. Ik schrijf in eerste instantie voor mezelf, een verhaal dat ik zelf ook zou willen lezen. Ik heb prachtige reacties gehad van lezers, mensen die moesten huilen, mensen die vertellen dat het verhaal ze heeft geraakt. Dat is het me allemaal waard en dat is ook waarvoor ik het doe. Omgaan met kritiek blijft natuurlijk altijd moeilijk, maar ik ben het inmiddels gewend en ik heb mezelf aangeleerd om ervan te leren en beter te worden.

Evenementen
Ondanks de coronatijd waren er toch hier en daar wat evenementen. Mijn boekpresentatie was digitaal, maar daardoor niet minder leuk. De opkomst was groot en het was een feestje om mijn boek op deze manier de wereld in te knallen!

We hebben een Hamleydag gehad in de Dominicanen in Maastricht, waar ik mijn boek heb mogen signeren voor lezers en met lezers op de foto mocht gaan. Dat was me toch vreemd! Dat mensen met mij op de foto willen, mijn handtekening willen. Toen dacht ik echt (en nu nog): ‘maar ik ben ook maar gewoon een studente uit het simpele Helmond. Waarom wil je met mij op de foto?’
Begrijp me niet verkeerd, ik was in de wolken! Ik vind het zo leuk om dit soort dingen te doen. Het was gewoon echt vet wennen, maar zo’n welkome nieuwe ervaring.

Verder ben ik nog een keer naar de bibliotheek in Den Haag geweest voor een interview die live werd uitgezonden op Instagram. Daar was ook een kleine opkomst met lezers en het was wederom weer zo leuk om met lezers te praten over het verhaal.

Het laatste evenement was in april, dit jaar. Het MAD BookTok Event. Klik hier om daar alles over te lezen!

Nominaties
Unsinkable werd genomineerd voor het beste YA boek op Chicklit. Uiteindelijk heeft mijn boek de derde plaats weten te bemachtigen. Toen ik eerst hoorde dat ik was genomineerd was ik door het dolle heen. Mijn boek! Gewoon mijn verhaal! Ik was zo enorm blij en dankbaar.

Mijn boek won ook de eerste prijs bij de Hold My Book podcast awards!

Toen kreeg ik het nieuws dat Unsinkable is genomineerd voor de Jonge Jury debuutprijs. Wat? Toen ik dat hoorde wist ik gewoon niet meer wat ik moest zeggen. Als klein meisje had ik al de droom om daar ooit genomineerd voor te worden. Bij ons op de basisschool deden ze ook al veel met de Jonge Jury en wist ik van jongs af aan al wat het inhield. Die droom is werkelijkheid geworden en op 9 juni gaan we erachter komen waar mijn boek eindigt. Zelfs als Unsinkable niet wint, dan ben ik nog steeds een gelukkig mens. Deze nominatie betekent de wereld voor me en ik ben zo ontzettend trots. Je kunt overigens nog altijd stemmen! Klik hier!

Toekomst
We blijven doorvaren (pun intented) met twee boeken (Unsinkable en Unwritable) op het dek, en de laatste in de reeks, Unlikable, recht voor ons uit. Als ik kijk hoever ik tot nu toe ben gekomen, hoeveel steun en lieve berichten ik heb gekregen van lezers, wat ik allemaal heb meegemaakt sinds de release van het boek, dan verwacht ik nog veel leuke dingen mee te maken in de toekomst. Langzaam komen ook de evenementen weer terug en ik kan niet wachten om meer lezers te ontmoeten. Een ding is zeker: schrijven, dat blijf ik doen.